Inca trail overleefd!
Door: Suzanne
Blijf op de hoogte en volg Suzanne
09 Mei 2010 | Peru, Cuzco
Hallo allemaal!
Het heeft ecen geduurt maar hier is die dan, mijn reisverslag van de Inca trail!
Ik ben rond de 25ste in Cuzco aangekomen en op aanraden van anderen in een erg prettig hostel terecht gekomen. Hier ben ik Tamara weer tegen gekomen die ik in Quito had ontmoet. Samen met haar heb ik in een paar dagen de stad een beetje verkend. Cuzco is een hele mooie stad met heel veel gringo´s en dus ook alle voorzieningen die een gringo wil (oa McDonalds :D). In deze eerste dagen heb ik het vooral rustig aan gedaan en op de 28ste s´avonds heb ik een briefing gekregen over mijn inca trail. Hier ook meteen al mijn medelopers ontmoet. Ik begon hem toen toch wel een beetje te knijpen toen ik er achter kwam dat ik ongeveer de enige was die geen extra drager voor dr spullen had geboekt en vooral toen de matjes en slaapzakken werden uigedeeld... die waren enorm!!! En vooral de slaapzak woog ook nogal wat. Dus savonds na veel stoeien ze maar gewoon aan mijn tas gebonden (zie foto). De volgende ochtend om 5 uur werden we vervolgens opgepikt door SAS travels om in ongeveer 2,5 uur naar iets voor kilometer 82 te rijden. Hier moesten we beginnen met lopen..... De eerste dag is vrij vlak en ongeveer rond 13 uur kwamen we aan op de lunch plek. Daar staan dan de 20 dragers te klappen (terwijl ze jou voorbij gerend zijn met 25kilo op hun rug.... rare jongens die peruanen...), ze hebben al een lunchtent opgezet en er staan bakje met water en zeep klaar voor je om je handen te wassen! Hoezo dit is afzien... dit is luxe! Alhoewel aan het eind van de dag mijn beentjes wel een beetje moe waren en vooral de laatste 300 meter omhoog klimmentoch wel vermoeiend is. Het vermoeiende van de inca trail is niet zo zeer de afstand maar vooral de hoogte waarop je loopt en voor mij toch ook wel de stukken die omhoog gaan. Maar eenmaal in het kamp staat je tentje al klaar en wordt er daarna een heerlijke maaltijd voor je bereid. Dat houd in forel, of kip, of rund of een curry of een heerlijke stoofschotel met diverse groentes... kortom een overdaad aan eten die in de meest primitieve keuken bereid wordt. Op dag 2 hebben ze zelfs een taart voor ons gebakken.... hoe??? Ik heb geen idee, maar het was wel lekker!
Dag 2 begon erg goed met een lichte bewolking en de dode vrouwen pas.... Dit is een stuk van 1200 meter omhoog.... alleen maar omhoog. Gelukkig hadden wij de dag ervoor al 300 meter gedaan, dus hoefden we maar 900 meter. Iedereen had met verteld hoe ontzettend zwaar dit was en dat je al lopend jezelf menig maal afvroeg waarom je dit ook alweer vrijwillig deed.... Maar op de een of andere manier viel het mij best mee! Misschien kwam het door de ipod die ik op gezet had, waardoor ik zo ongeveer dansend omhoog ben gelopen, maar ik heb het gehaald! Hierna moesten we nog zo´n 2 uur omlaag en na de lunch weer 600meter omhoog en omlaag. Helaas begon het toen te regenen. Nee niet te regenen, de hemel scheurde open... Dus in plaats van over lievelijke steentjes te lopen liepen we nu door watervallen waarin de paden waren veranderd. En ik had slim dacht ik ergens een regenjas op de kop getikt, maar die was helaas niet water dicht.... Dus aan het eind van de dag was iedereen zeik zeik nat. Maar op de een of andere manier maakte dat de sfeer alleen maar beter :) Het was gewoon genieten. De derde dag was een stuk minder zwaar en rond 2 uur was iedereen al op de kampeer plek voor die avond. Onderweg krijg je diverse inca ruïnes te zien en op dag 3 was toch wel de mooiste. En de ervaring werd nog eens vergroot door onze gids Aldo die ontzettend enthousiast wist te vertellen en het met een twinkeling in zn ogen deed. Dag 4 was erg vroeg opstaan, half 4 om naar het check point te gaan. Dit zou uiteindelijk mijn zwaarste dag worden. Niet omdat het een zware dag was, we gingen Machu Pichu bekijken potverdorie, maar omdat ik nogal last van diaree had en met een beetje koorts. Erg jammer. Maar god wat een geweldige ervaring is het om bij de sun gate aan te komen en dan beneden ver onder je Machu Pichu te zien liggen! Genietend van het uitzicht zijn we naar beneden gelopen en daar kregen we een meesterlijke tour door onze gids. Kortom helemaal super!
Savonds laat kwam ik erg moe maar ontzettend voldaan weer in Cuzco aan. Na een dagje uitrusten ben ik samen met tamara een paardrijd tochtje gaan maken wat nogal tegen viel, maar goed hoe erg kan het tegenvallen als je in Peru op een paard zit toch? Dus ik zal jullie daar niet meer vervelen. Vervolgens ben ik een aantal erg leuke mensen tegen gekomen en daar de afgelopen 4 nachten het nacht leven van Cuzco gaan ontdekken, errruuugggg leuk!
Kortom ik vermaak me, en kan het me nog niet helemaal voorstellen dat ik over 5 dagen alweer terug naar huis moet....
Nu wordt ik het internet cafe uitgegooid dus helaas zullen jullie weer even moeten wachten op de foto´s...
Mis jullie allemaal lieverds! Tot over een klein weekje!
Het heeft ecen geduurt maar hier is die dan, mijn reisverslag van de Inca trail!
Ik ben rond de 25ste in Cuzco aangekomen en op aanraden van anderen in een erg prettig hostel terecht gekomen. Hier ben ik Tamara weer tegen gekomen die ik in Quito had ontmoet. Samen met haar heb ik in een paar dagen de stad een beetje verkend. Cuzco is een hele mooie stad met heel veel gringo´s en dus ook alle voorzieningen die een gringo wil (oa McDonalds :D). In deze eerste dagen heb ik het vooral rustig aan gedaan en op de 28ste s´avonds heb ik een briefing gekregen over mijn inca trail. Hier ook meteen al mijn medelopers ontmoet. Ik begon hem toen toch wel een beetje te knijpen toen ik er achter kwam dat ik ongeveer de enige was die geen extra drager voor dr spullen had geboekt en vooral toen de matjes en slaapzakken werden uigedeeld... die waren enorm!!! En vooral de slaapzak woog ook nogal wat. Dus savonds na veel stoeien ze maar gewoon aan mijn tas gebonden (zie foto). De volgende ochtend om 5 uur werden we vervolgens opgepikt door SAS travels om in ongeveer 2,5 uur naar iets voor kilometer 82 te rijden. Hier moesten we beginnen met lopen..... De eerste dag is vrij vlak en ongeveer rond 13 uur kwamen we aan op de lunch plek. Daar staan dan de 20 dragers te klappen (terwijl ze jou voorbij gerend zijn met 25kilo op hun rug.... rare jongens die peruanen...), ze hebben al een lunchtent opgezet en er staan bakje met water en zeep klaar voor je om je handen te wassen! Hoezo dit is afzien... dit is luxe! Alhoewel aan het eind van de dag mijn beentjes wel een beetje moe waren en vooral de laatste 300 meter omhoog klimmentoch wel vermoeiend is. Het vermoeiende van de inca trail is niet zo zeer de afstand maar vooral de hoogte waarop je loopt en voor mij toch ook wel de stukken die omhoog gaan. Maar eenmaal in het kamp staat je tentje al klaar en wordt er daarna een heerlijke maaltijd voor je bereid. Dat houd in forel, of kip, of rund of een curry of een heerlijke stoofschotel met diverse groentes... kortom een overdaad aan eten die in de meest primitieve keuken bereid wordt. Op dag 2 hebben ze zelfs een taart voor ons gebakken.... hoe??? Ik heb geen idee, maar het was wel lekker!
Dag 2 begon erg goed met een lichte bewolking en de dode vrouwen pas.... Dit is een stuk van 1200 meter omhoog.... alleen maar omhoog. Gelukkig hadden wij de dag ervoor al 300 meter gedaan, dus hoefden we maar 900 meter. Iedereen had met verteld hoe ontzettend zwaar dit was en dat je al lopend jezelf menig maal afvroeg waarom je dit ook alweer vrijwillig deed.... Maar op de een of andere manier viel het mij best mee! Misschien kwam het door de ipod die ik op gezet had, waardoor ik zo ongeveer dansend omhoog ben gelopen, maar ik heb het gehaald! Hierna moesten we nog zo´n 2 uur omlaag en na de lunch weer 600meter omhoog en omlaag. Helaas begon het toen te regenen. Nee niet te regenen, de hemel scheurde open... Dus in plaats van over lievelijke steentjes te lopen liepen we nu door watervallen waarin de paden waren veranderd. En ik had slim dacht ik ergens een regenjas op de kop getikt, maar die was helaas niet water dicht.... Dus aan het eind van de dag was iedereen zeik zeik nat. Maar op de een of andere manier maakte dat de sfeer alleen maar beter :) Het was gewoon genieten. De derde dag was een stuk minder zwaar en rond 2 uur was iedereen al op de kampeer plek voor die avond. Onderweg krijg je diverse inca ruïnes te zien en op dag 3 was toch wel de mooiste. En de ervaring werd nog eens vergroot door onze gids Aldo die ontzettend enthousiast wist te vertellen en het met een twinkeling in zn ogen deed. Dag 4 was erg vroeg opstaan, half 4 om naar het check point te gaan. Dit zou uiteindelijk mijn zwaarste dag worden. Niet omdat het een zware dag was, we gingen Machu Pichu bekijken potverdorie, maar omdat ik nogal last van diaree had en met een beetje koorts. Erg jammer. Maar god wat een geweldige ervaring is het om bij de sun gate aan te komen en dan beneden ver onder je Machu Pichu te zien liggen! Genietend van het uitzicht zijn we naar beneden gelopen en daar kregen we een meesterlijke tour door onze gids. Kortom helemaal super!
Savonds laat kwam ik erg moe maar ontzettend voldaan weer in Cuzco aan. Na een dagje uitrusten ben ik samen met tamara een paardrijd tochtje gaan maken wat nogal tegen viel, maar goed hoe erg kan het tegenvallen als je in Peru op een paard zit toch? Dus ik zal jullie daar niet meer vervelen. Vervolgens ben ik een aantal erg leuke mensen tegen gekomen en daar de afgelopen 4 nachten het nacht leven van Cuzco gaan ontdekken, errruuugggg leuk!
Kortom ik vermaak me, en kan het me nog niet helemaal voorstellen dat ik over 5 dagen alweer terug naar huis moet....
Nu wordt ik het internet cafe uitgegooid dus helaas zullen jullie weer even moeten wachten op de foto´s...
Mis jullie allemaal lieverds! Tot over een klein weekje!
-
10 Mei 2010 - 05:00
Fabienne En Mario:
Hey Suzanne! Wat heerlijk dat je in cusco bent, Mario en ik zijn heel jaloers :) Een tip 7 Angelitos is een hele leuke bar, en als je zegt dat je bevriend bent met Mario Muro, mag je misschien wel gratis naar binnen! Je moet dan even naar Walter vragen, dat is een goede vriend van Mario. Ok geniet van Cusco en alvast een goede reis terug!!!!!!!!!!! kus kus kus kus Fab -
10 Mei 2010 - 08:49
Birdie:
Peruaanse tegelwijsheid:
Niway piwanmi purinki, ñoga nisqayki pin kanki.
Dit betekent:
Tell me who you walk with, and I’ll tell you what kind of person you are.
En in het Spaans is dat:
Díme con quién andas, te diré quién eres. -
10 Mei 2010 - 10:35
Tinus:
Hey lief zusje, wat een onwijs gave tocht zeg, nu wordt de vierdaagse vast oon een makkie ;-) Hoewel het voor jou jammer is dat je reis er alweer bijna op zit, ben ik stiekem toch blij dat ik je zaterdag alweer zie! xxxx Martine -
10 Mei 2010 - 18:01
Janiek:
WHOEHOEEE Machu pichu gezien!! hoe stoer ben jij he! :-D echt heel cool!! lekker genieten nog eventjes en ik wil straks alllee fotos zien en verhalen horen!!! lieeffssss miss yaaaa!! -
11 Mei 2010 - 11:41
Daan:
He Suus, dat klinkt als een superleuke afsluiting van je reis, lekker op stap in Peru :)
geniet er nog even van en tot heel snel weer in het Groningse! -
14 Mei 2010 - 20:04
Mama:
als afsluiting een dikke kus, stap dadelijk in het vliegtuig en kom snel naar ons toe!!!
Goede reis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
